FAR CRY 4 : บทสรุปเควส Dinner with Pagan

หลังจากที่โดนคลุมหัวมาเนิ่นนานหลายชั่วโมง เมื่อถุงกระสอบที่คลุมอยู่บนหัวอาเจย์ถูกดึงออก เขาก็พบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารในสถานที่ๆดูหรู คล้ายปราสาทหรือไม่ก็วัง โดยที่ตรงหน้าของอาเจย์ก็มีผู้ชายตัวเล็กกัดผมสีทองคนเมื่อครู่นั่งอยู่ แต่คราวนี้เขากลับอยู่ในชุดสูทสีชมพูจัดจ้านแซบอีหลี ทางด้านซ้ายของโต๊ะก็มีตาลุงที่ไม่รู้จักนั่งอยู่หนึ่งคน ส่วนทางด้านขวาก็เป็นไกด์ดาแพนที่นั่งอยู่ ชายชุดชมพูรีบแนะนำชื่อคนบนโต๊ะอาหารให้อาเจย์ฟังด้วยสีหน้ายิ้มแย้มในทันที ว่าคุณลุงที่นั่งด้านซ้ายของเธอชื่อลุง “พอล” ส่วนด้านขวาก็ลิงเพื่อนเธอ แล้วตัวชั้นก็คือ “เพแกน หมิน” ยังไงล่ะ

เจอเข้าไปแบบนี้อาเจย์ก็เง็ง ทางด้านเพแกนก็เง็งพอกัน จากหน้าบานนี่หุบเป็นร่ม เพแกนเริ่มทวงถามอาเจย์ว่า “เธอจำชั้นไม่ได้เลยเหรอ? แม่ของเธอคงไม่เคยพูดถึงชั้นเลยสินะ…?” แล้วเพแกนก็ทำหน้าเศร้าในทันที แต่ด้วยความที่ไม่อยากทำบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเสีย เขาจึงรีบเปลี่ยนเรื่องและฉกแบงค์มาจากกระเป๋าตังค์ของพอล เพแกนนำแบงค์แต่ละใบมาเทียบหน้าให้อาเจย์ได้เห็น เป็นนัยๆว่าเขาต้องการให้อาเจย์รับรู้ว่า เขาเป็นผู้ที่มีอิธิพลต่อคีราทมาก

เมื่อทำให้อาเจย์ได้รู้แล้วว่าเขาเป็นใคร เพแกนก็หันไปทักทายเถ้าของอิชวารีที่อยู่โถที่วางบนโต๊ะอาหารทันที อาเจย์รู้ได้ว่าเพแกนกำลังจะจาบจ้วงแม่ของเขา จึงได้ร้องห้าม แต่พอลก็ลุกขึ้นมาห้ามอาเจย์ไว้ แล้วให้เพแกนแสดงความรักที่เขามีให้กับอิชวารีต่อหน้าอาเจย์ด้วยการเอาเถ้ามาดูดลิ้มชิมรส ก่อนที่จะโม้อีกว่า ตัวเขากับแม่ของอาเจย์นั้นเคยรักกันมาก่อนด้วย

เพแกนเริ่มกล่าวโทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้อิชวารีกับอาเจย์ต้องหนีไปอยู่อเมริกา แต่เขาก็ได้มารู้ทีหลังว่ามันไม่ใช่ความผิดของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว มันผิดที่ไอ้พวกโกลเด้นท์พาทนั่นต่างหาก เมื่อพูดจบเพแกนก็เอาซ้อมทิ่มลงไปที่หลังของดาแพนทันที และสั่งสอนมารยาทบนโต๊ะอาหารว่า ไอ้ตอนที่กำลังกินข้าวเนี้ยะ แกไม่ควรเอามือถือมากดเล่นนะ โดยเฉพาะการส่งแชทส่งข้อความขอความช่วยเหลือ

จากนั้นเพแกนจึงเริ่มนิสัยประชดประชันด้วยการลากดาแพนไปตะเบงเสียงให้ลั่นหุบเขา เพื่อสั่งสอนให้รู้ว่าอยู่บนเขาท่ามกลางดงศัตรูแบบนี้ยังไงก็ไม่มีใครมาช่วยแกแน่นอน จากนั้นเพแกนจึงสั่งพอลให้เอาตัวดาแพนไปสอบสวนเพื่อเค้นข้อมูล ก่อนที่จะโยนซ้อมในมือทิ้งไปอย่างไม่ใยดีและหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาแทนที่

เพแกนได้พูดกับอาเจย์ว่า ให้รออยู่ที่นี่นะอย่าลุกไปไหน เขาขอไปโทรศัพท์คุยธุระก่อนแป๊บหนึ่งแล้วจะรีบกลับมา แล้วเพแกนก็เดินปลีกตัวจากไป ทิ้งให้พระเอกของเรานั่งแหงกคาโต๊ะอาหารไว้อย่างนี้

จะมีเหรอที่อาเจย์จะทนนั่งโซ้ยปูอยู่เฉยๆในที่เถื่อนๆแบบนี้ อาเจย์หยิบโถเถ้าของแม่มาเก็บ และครุ่นคิดว่า ได้เวลาหนีเปิดแน้บไปจากที่นี่แล้ว!!

บทความเก่าของปี 2015 พอร์ตมาจากเว็บ Dek - D และปรับปรุงใหม่เมื่อปี 2018